Gotowanie obiadków

To taka dziwna sprawa.

Wiele osób dziwi się, że mi się chce. A mi i owszem, chce się. Bo i dlaczego nie. Mężowi smakuje, chwali, zjada z dokładkami, czego chcieć więcej. Niektórzy lubię sprzątanie, prasowanie, odkurzanie, ja lubię gotowanie(i pieczenie!) Przyzwyczailiśmy się już do różnych nowych smaków czy upodobań będących kombinacją naszych przyzwyczajeń z domów rodzinnych, a także do współpracy w przygotowywaniu np. w dni wolne. Wiem co najchętniej mój mąż chce na deser, choć czasem jeszcze dziwię się jego skromnym wymaganiom dań głównych. Kiedy zaczynałam pracę mąż martwił się, że sielanka się skończy, będzie przychodził z pracy i czekał głodny, lub jadł cokolwiek. Jak dotąd jednak nadal mi się chce, traktuję to jak miłą odmianę po 8 godzinnej pracy przy komputerze. Ponadto jadąc do domu na rowerze orzeźwiam się i docierając do domu i zastając ładnie ogarnięte mieszkanko, po zdjęciu butów czasem nawet jeszcze nie przebrawszy się z zamiłowaniem zaglądam do kuchni. Czasem przygotowuję coś dnia poprzedniego, czasem w niedzielę robię więcej i na jakiś dzień zostawiam. I tak czas do powrotu męża upływa, by potem razem cieszyć się odpoczynkiem. Oby tak dalej, co ku chwale małżeństwa (i rodziny) niniejszym zapisuję.